مطابق مقررات و نظام حقوقی ایران، هر کس ادعایی را در دادگاه طرح مینماید، باید ادعای خود را نیز ثابت نماید. قانون مدنی بیان میدارد که افراد میتوانند برای اثبات ادعای خود از شهادت شهود استفاده نمایند. البته لازم به ذکر است که شهادت شهود هم در دعاوی حقوقی و هم در دعاوی کیفری برای اثبات ادعا کاربرد دارد. نکتهای که در این باره حائز اهمیت میباشد، این است که شهادت به چه معناست؟ چه آثاری را در پی دارد؟ و شاهد چه شرایطی را باید دارا باشد؟ در مطلب «وکیل و شهادت شهود» به بررسی و پاسخ به سؤالات مزبور میپردازیم. تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.
تعریف شهادت شهود
به منظور درک بهتر و صحیحتر هر مفهوم و اصطلاح، بهتر است که ابتدا یک تعریف ساده و قابلفهم برای همگان از آن ارائه داد. شهادت شهود به حالتی گفته میشود که یک نفر (که از اصحاب دعوی نیست) در خصوص دعوی مطروحه در دادگاه، مسئلهای را طرح میکند که به نفع یک طرف دعوی و به ضرر دیگری است. مسئلهای که از سوی شاهد مطرح میشود، باید مبتنی بر دیدهها و یا شنیدههای او درباره دعوی مطروحه باشد.
انواع شهادت شهود
شهادت با توجه به نحوه ابراز شهادت و شاهد، انواع مختلفی دارد:
شهادت مستقیم
مختص زمانی است که شاهد، وقوع امری را دیده و یا شنیده باشد. همچنین ممکن است چیزی را لمس کرده و از این طریق بتواند شهادت دهد.
شهادت بر شهادت شاهد
یکی از انواع شهادت، گواهی بر شهادت شاهد است. شهادت بر شهادت شاهد زمانی رخ میدهد که شاهد حاضر در دادگاه، خودش رأساً وقوع امری را ندیده، نشنیده و یا لمس نکرده است. لیکن مسئله از طرف شخصی که خود وقوع امر را دیده، شنیده و یا لمس کرده است، نقل و قول مینماید.
این نوع از شهادت زمانی اعتبار دارد که:
- دعوا حقالناسی باشد؛ اعم از مدنی و جزایی
- شاهد اصلی پرونده، فرد معتمد و قابل قبولی باشد ولی بنا به دلایلی (همچون غیبت، حبس، بیماری و غیره) حضور وی در دادگاه متعذر و یا متعسر باشد.
در این حالت، شهادت بر شهادت از سوی قاضی مورد پذیرش واقع میشود.
ادامه مطلب...